شبکههای نوآوری متشکل از افراد، بنگاهها، مراکز دانشی و مجموعههای صنعتی هستند که برای توسعه و تجاریسازی محصول یا فناوری با یکدیگر همکاری مشترک دارند. تنوع فعالیتها از تحقیق و توسعه تا تولید نمونه و تجاریسازی و هماهنگیهای لازم میان این فعالیتها توسط یک یا چند میاندار در شبکهها انجام میشود. در شبکههایی که مأموریت آنها نوآوری در محصولاتی است که از پیچیدگی قابلتوجهی در طراحی و ساخت برخوردار هستند، وجود دو میاندار صنعتی و دانشی ضروری است. فقدان نیروی انسانی متخصص، تجربه پیشین و زیرساختهای دانشی/صنعتی بهطور همزمان در یک میاندار از مهمترین دلایل نیاز به میاندار دوم در این شبکهها است. هدف این مقاله ارائه چارچوب نظری شبکههای نوآوری با دو میاندار دانشی و صنعتی است که در آن نحوه شکلگیری شبکه، نوع اعضاء و ارتباطات میان آنها مشخصشده باشد. در همین راستا انواع سبکهای رهبری در شبکههای نوآوری و ضرورت وجود دو میاندار توضیح دادهشده و چارچوب نظری اولیه ارائهگردید و بهمنظور اعتبارسنجی آن، مطالعه موردی شبکه طراحی و توسعه توربینهای بادی انجامشده است. براساس نتایج به دست آمده، چارچوب نظری تصحیح و تدقیق شده که میتواند مبنایی برای مطالعات بعدی باشد.