مشارکت مردمی در نوآوری اجتماعی

چیت سازیان, علی رضا; صادقی کیا, محمدعلی

مشارکت مردمی در نوآوری اجتماعی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

¹ عضو هیئت علمی دانشکده معارف اسلامی و مدیریت، دانشگاه امام صادق (ع)، ایران.

² کارشناس ارشد سیاست‌گذاری عمومی، دانشکده مدیریت، دانشگاه امام صادق (ع)، ایران.

چکیده

نوآوری‌های اجتماعی در پاسخ به حل مسائل و نیازهای اجتماعی راه‌حل‌های بدیع و جدیدی هستند که نسبت به راه‌حل‌های قبلی، مؤثرتر، کارآمدتر و یا حتی عادلانه‌ترند. خیریه‌ها و سازمان‌های مردم نهاد‌ تنها یکی از بازیگران نوآوری‌های اجتماعی هستند. نوآوری‌های این بازیگران که ماهیتی نوع‌دوستانه دارند جهت اثرگذاری هر چه بیشتر نیازمند مشارکت مردمی هستند. لازمه موفقیت در جلب مشارکت مردمی برای این دست نوآوری‌های اجتماعی، استفاده از ابزارهایی است که مبتنی بر ادراک دقیق چرایی مشارکت مردم در امور بشردوستانه باشد. در این راستا، پژوهش حاضر با بررسی ادبیات جامعه‌شناسی، روان‌شناسی و زیست‌شناسی اجتماعی در زمینه نوع‌دوستی و نیز مصاحبه با خبرگان جلب مشارکت در امور خیر و خیریه‌های نوآور، با استفاده از روش تحلیل مضمون به شناسایی ابعاد مشارکت مردمی در نوآوری‌های اجتماعی پرداخته است. در پایان، مضامین فراگیر آگاه‌سازی، تقویت هویت و انسجام اجتماعی جامعه، تسهیل و جذاب نمودن مشارکت داوطلبانه، یادگیری و مهارت‌افزایی، اعتمادسازی و بهبود تعامل و ارتباط کنش‌گران اصلی به عنوان ابعاد اصلی مشارکت مردمی در نوآوری‌های اجتماعی معرفی شدند.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

ساختارها و فرآیندهای پشتیبان نوآوری

عنوان مقاله [English]

Public Participation in Social Innovation

نویسندگان [English]

alireza Chitsazian ¹
Mohammad Ali Sadeghikia ²

¹ Assistant professor, Faculty of Management, Imam Sadiq University (AS), Iran.

² Master of Public Policy, Faculty of Management,Imam Sadiq University (as), Iran.

چکیده [English]

Social innovations in response to solving social problems and needs are new and innovative solutions that are more effective, more efficient, or even fairer than previous ones. Charities and NGOs are just one of the actors of social innovation. The nature of their innovations is altruistic. These innovation need to more public participation to be success. Successful engagemnt of people in social innovations depends on how and why people participate in these event. In this regard, the present study has examined the sociology, psychology and social biology in the field of altruism, as well as interviewing by the experts with participation in the good and innovative charities, using the method of thematic analysis to identify the dimensions of public participation in social innovation. In the end, the main dimentions of public participation were introduced in social innovation, awareness-raising, strengthening the identity and social cohesion of the community, facilitating and attracting voluntary participation, learning and enhancing skills, building trust and improving interaction and communicating between main actors as the main dimensions of public participation.

کلیدواژه‌ها [English]

Social Innovation
Charity
public participation
poverty eradication
Deprivation eradication

مراجع

Bacon, N., Faizullah, N., Mulgan, G. & Woodcarft, S., 2008. How local areas innovate to adress changing social needs. Technology.

Caulier-Grice, J., Davies, A., Patrick, R. & Norman, W., 2012. Defining social innovation. A deliverable of the project: "The theoretical, empirical and policy foundations for building social innovation in Europe" (TEPSIE), European Commission-7th Framework Programme, Brussels: European Commission: DG Research.

Cialdini, R. B., Baumann, D. J. & Kenrick, D., 1981. Insights from sadness: A three-step model of the development of altruism as hedonism. Developmental review, 1(3), pp. 207-223.

Darley, J. M. & Batson, C. D.,"1973. From Jerusalem to jericho": A study of situational and dispositional variables in helping behavior. Journal of personality and social psychology, 27(1), p. 100.

Davies, A. & Simon, J.,2013b. “Citizen engagement in social innovation a case study report”, TEPSIE.

Deaux, k., Dane, F. C., Weightsman, L. & Sigelman, C., 1990. Social Psychology In the 90s. California: Brooks / Cole publishing company.

Davies, A. & Simon, J., 2013a. “Engaging Citizens in Social Innovation A short guide to the research for policy makersand practitioners”, Brussels: European Commission: A deliverable of the project:‘The theoretical, empirical and policy foundations for building social innovation in Europe’(TEPSIE), European Commission—7th Framework Programme.

Davies, A. & Simon, J., 2013c. The value and role of citizen engagement in social innovation, Brussels: European Commission: DG Research.

Davies, A., Simon, J., Patrick, R. & Norman, W., 2012. Mapping citizen engagement in the process of social innovation. A deliverable of the project:“The theoretical, empirical and policy foundations for building social innovation in Europe”(TEPSIE), European Commission–7th Framework Programme, Brussels: European Commission, DG Research.

Europe, A. P., 2014. Guidelines on involving older people in social innovation development, innovAge.

Gerometta, J., Haussermann, H. & Longo, G., 2005. Social innovation and civil society in urban governance: Strategies for an inclusive city. Urban studies, 42(11), pp. 2007-2021.

Joshi, S., Director, D. & CII-ITC CESD, 2010. Sustainable & Inclusive Innovation: Strategies for Tomorrow’s World, Multiplexusindia.

Latané, B. & Darley, J. M., 1970. The Unresponsive Bystander: Why Doesn't He Help? New York: Appleton-Century Crofts.

Lauritzen, F. & Blöndal, O., 2009. CSI. Corporate Social Innovation Companies participation in solving global challenges,FORA.

Michelini, L., 2012. Social innovation and new business models: creating shared value in low-income markets :Springer .

Milgram, S., 1970. The experience of living in cities. Science, 167(3924), pp. 1461-1467.

Mulgan, G., 2006. The process of social innovation. Innovations: technology, governance, globalization, 1(2), pp. 145-162.

Mumford, M. D., 2002. Social innovation: ten cases from Benjamin Franklin. Creativity research journal, 14(2), pp. 253-266.

Murray, R., Caulier-Grice, J. & Mulgan, G., 2010. The open book of social innovation. London: National endowment for science, technology and the art.

OECD, 2010. SMEs, Entrepreneurship and Innovation: OECD Studies on SMEs and Entrepreneurship, Paris and Washington, D.C: Organisation for Economic Co-operation and Development.

OECD, 2010. Social Entrepreneurship and Social Innovation, in: SMEs, Entrepreneurship and Innovation.

Osburg, T. & Schmidpeter, R., 2013. Social Innovation: Solutions for a Sustainable Future. Springer-Verlag Berlin Heidelberg.

Phills, J. A., Deiglmeier, K. & Miller, D. T., 2008. Rediscovering social innovation. Stanford Social Innovation Review, 6(4), pp. 34-43.

Piliavin, J. A. & charng, H. W., 1990. Altruism: a rewew of recent theory and research. Annual Review of Sociology.

Pol, E. & Ville, S., 2009. Social innovation: Buzz word or enduring term. The Journal of socio-economics, 38(6), pp. 878-885.

Rüede, D. & Lurtz, K., 2012. Mapping the various meanings of social innovation: Towards a differentiated understanding of an emerging concept.

Schmitt, J., 2014. Social Innovation for Business Success: Shared Value in the Apparel Industry :Springer Science & Business Media.

Shaker A, Z. & COVIN, J. G., 1994. Domestic and international competitive focus, technology strategy and company performance: An empirical analysis. Technology Analysis & Strategic Management, 6(1), pp. 39-54.

Social Innovation Europe, 2012. Financing Social Impact: Funding social innovation in Europe – mapping the way forward.

TEPSIE, 2014. Social Innovation Theory and Research: A guide for researchers.

اخوان, م., 1387. فلسفه نوع دوستی. کتاب ماه فلسفه, جلد 10 و 11, صص. 22-27.

بارون, ر., بیرن, د. و برنسکامب, ن., 1389. روان شناسی اجتماعی. تهران: روان.

بدار, ل., دژیل, ژ. و لامارش, ل., 1381. روان شناسی اجتماعی. تهران: انتشارات ساوالان.

تنهایی؛, ا., 1386. نظریه‌های جامعه‌شناسی. مشهد: نشر مرندیز.

توسلی, غ., 1386. جامعه‌شناسی شهری. تهران: انتشارات دانشگاه پیام نور.

حسینی, م., طالب پور, ا. و امامعلی زاده, ح., 1393. بررسی عوامل مؤثر بر رفتار نوع‌دوستانه در بین شهروندان همدانی در سال 1392. فصلنامه توسعه اجتماعی, 9(1), صص. 135-160.

دوچ, م. و کراوس, ر., 1374. نظریه ها در روانشناسی اجتماعی. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.

ریاحی, پ. و قاضی نوری, س. س., 1392. مقدمه‌ای بر نظام نوآوری؛ رویکردی گسترده. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.

ریتزر, ج., 1374. نظریه‌های جامعه‌شناسی در دوران معاصر. تهران: انتشارات علمی فرهنگی.

ستوده, ه. ا., 1389. روانشناسی اجتماعی. تهران: انتشارات آوای نور.

عابدی جعفری, ح., تسلیمی, م., فقیهی, ا. و شیخ زاده, م., 1390. تحلیل مضمون و شبکه مضامین: روشی ساده و کارآمد برای تبیین الگوهای موجود در دادهای کیفی. اندیشه مدیریت راهبردی, 2(10), صص. 151-198.

فیالکوف, ی., 1383. جامعه‌شناسی شهر. تهران: نشر آگه.

کرایب, ی., 1389. نظریه اجتماعی کلاسیک، مقدمه‌ای بر اندیشه مارکس وبر، دورکیم، زیمل و شهناز مسمی پرست. تهران: نشر آگه.

کلانتری, ص., ادیبی, م., ربانی, ر. و احمدی, س., 1386. بررسی بی‌تفاوتی اجتماعی و نوع‌دوستی در جامعه شهری ایران و عوامل مؤثر بر آن. دو ماهنامه دانشور رفتار, صص. 27-35.

کوزر, ل., 1387. زندگی و اندیشه بزرگان جامعه‌شناسی. تهران: نشر علمی.

گنجی, م., نیازی, م. و احسانی راد, ف., 1394. مشارکت در امور خیریه و وقف، پیش درآمدی بر توسعه پایدار. مطالعات توسعه اجتماعی-فرهنگی, صص. 25-45.

مبینی دهکردی, ع. و کشتکار هراکنی, م., 1395. فراترکیب مدل‌های نوآوری اجتماعی. برنامه ریزی رفاه و توسعه اجتماعی, 7(26), صص. 101-138.

محمدی اصل, ع., 1386. مبانی روانشناسی اجتماعی. تهران: نشر علم.

مسعودی پور, س. و خیری, ب., 1393. جاذبه‌های تبلیغاتی مطلوب در بازاریابی اجتماعی انفاق بر اساس آموزه‌های قرآنی. اندیشه مدیریت راهبردی, 8(1), صص. 67-97.

مسعودی پور, س. و قاسمی, ب., 1396. طراحی چارچوب تبلیغاتی اجتماعی برای جلب کمک‌های مردمی مبتنی بر الگوی دینی. فصلنامه مدیریت اسلامی, 25(4), صص. 123-149.

ممتاز, ف., 1387. جامعه‌شناسی شهر. تهران: انتشارات شرکت سهامی انتشار.

مورتون, د. و کراوس, ر., 1374. نظریه‌ها در روانشناسی اجتماعی. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.

نقدی, ا., 1382. انسان و شهر (درآمدی بر جامعه‌شناسی شهری). همدان: انتشارات فن‌آوران.