با توجه به اهمیت راهبردی زیستفناوری در اقتصاد دنیا، ایران نیز از دو دهه پیش برای ورود به این عرصه، سرمایهگذاری نموده و توفیقاتی را حاصل کرده است. این پژوهش در نظر دارد تا بر مبنای ابعاد و کارکردهای کلیدی معرفیشده به تحلیل تلاشهای کشور در حوزه زیستفناوری با تمرکز به تولید واکسنهای انسانی، همچنین کیفیت تکامل نظام نوآوری فناورانه در این مورد بپردازد. از اینرو اهمیت زیستفناوری و وضعیت بازار آن در دنیا بهاختصار، اشاره شده و سابقهای از تولید واکسن در کشور، مطرح گردیده است. پس از بیان الزامات ورود کشور به این عرصه، کارکردهای نظام نوآوری مربوط، توسط روش نگاشت تاریخی دادهها، بررسی و به نتایج و اثرات مترتب بر هر کارکرد، اشاره شده است. در پایان، وضعیت نظام نوآوری فناورانه کشور در تولید واکسن از نظر سازوکارهای مشوق و مسدودکننده، کارکردها و موضوعات سیاستی مربوط در قالب روش دلفی، شناسایی و مورد تحلیل قرار گرفته و به منظور مهار 8 سازوکار محدودکننده و تحریک 3 سازوکار مشوق شناساییشده، 6 توصیه سیاستی ارائه شده است.