سازگارپذیری یا پیشگامی: تحلیلی از انتخاب راهبرد مناسب تاب‏آوری سازمانی بر اساس ظرفیت و کیفیت نهادی محیطی درک‏شده

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دکتری کارآفرینی، مشاور هیات مدیره سازمان تامین اجتماعی، تهران، ایران

2 استادیار، گروه مدیریت صنعتی، دانشکده مدیریت و حسابداری، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی،تهران، ایران

3 استادیار و عضو هیات علمی دانشکده کارآفرینی دانشگاه تهران، ایران.

چکیده

تاب‏آوری نوعی رفتار سازمانی در پاسخ به بحران‏ها و چالش‏های محیطی است که با هدف بهبود و انسجام عملکرد، موجب تغییر مسیر سازمان ازطریق استفاده از فرصت‏ها و اقدامات نوآور می‏گردد. از آنجاکه تاب‏آوری چارچوبی ایجاد می‏نماید که موجب سازگاری یا پیشگامی محیطی خواهد شد، در این مطالعه با هدف فهم ارتباط انتخاب راهبرد تاب‏آوری سازمان با ویژگی‏های محیط کسب‏وکار کشور ایران تلاش شد به این سوال پاسخ داده شود که «چگونه می‏توان با افزایش سطح کلی قابلیت تاب‏آوری موجب تعدیل اثرات محیط بر سازمان‏ها و بنگاه‏های ایرانی شد». این پژوهش از نظر هدف کاربردی است که با روش کیفی نظریه برخاسته از داده‏ها (رویکرد گلیزری) و تکنیک مصاحبه عمیق هدفمند انجام شده است. یافته‏های حاصل از تحلیل مصاحبه 10 کارآفرین تثبیت‏شده با تجربه‏ی تاب‏آوری و دو پژوهشگر کارآفرینی با تجربه‏ی مرشدی کسب‏و‏کار، نشان داد در محیط کسب‏و‏کار ایران برهم‏کنش سه جریان تاب‏آوری: شناختی، عاطفی-ارزشی و رفتاری موجب انتخاب نوعی الگوی پیشگامی می‏گردد که در آن رویکرد به شش عامل دسترسی به موفقیت، فرصت، تغییرات محیطی، ساختار سازمانی، اطلاعات و یادگیری با رویکرد سازگارپذیری سازمان‏های پیرو متفاوت است. براین اساس به سیاستگذاران توصیه می‏شود با تحلیل و انتخاب الگوی مناسب تاب‏آوری سازمان، مدل کسب‏و‏کار سازمان را متحول نمایند.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Pro-activeness or Adaptability: Analyzing Appropriate Organizational Resilience Strategies Based on Perceived Business Environment Capacity & Institutional Quality

نویسندگان [English]

  • Reza manochehri rad 1
  • hesam zand hesami 2
  • Ali davari 3
1 PhD of Entrepreneurship, Board of Directors Adviser at Social Security Organization ,Tehran, Iran
2 Assistant Professor, Department of Industrial Management, Faculty of Management & Accounting, Science and Research Branch Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
3 Assistant Professor, Faculty of Entrepreneurship, Tehran University, Tehran, Iran
چکیده [English]

Organizational resilience (OR) is an organizational behavior for answering crisis and challenges. It redirects the organization to use opportunities and innovation, with the results improvement and coherence of the performance. Since the resilience creates framework with adaptive or proactive environmental approach, with the aim of understanding the relationship between organizational resilience strategy and the characteristics of Iran's business environment the current study has tried to answer the question: “How to increase the overall level of OR that moderate environmental effects on Iranian business?” This research is applied in terms of purpose. The research method has used the qualitative grounded theory (Glaisarian approach) with deep targeted interviews. The results of 10 established entrepreneur’s interviews, who have had resilient experience in their work & 2 entrepreneurship researchers, who have had business mentorship experience have shown proactive pattern is selected by the interaction of three resilience stream (Cognitive Resilience, Affective-Value Resilience & Behavior Resilience) in IRAN’s business environment. In This pattern, access to success, opportunity, organizational structure, information and learning is different with adoptive approach. Finally, it is recommended that policy makers reform business model rebuilding and recreation by choosing the appropriate pattern of OR.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Resilience
  • Adoptability
  • Proactivity
  • Institutional Quality & Capacity of Environment

مراجع

Adger, W. N. 2000. Social and ecological resilience: are they related? Progress in Human Geography, 24(3), 347–364.
Aidis, R., Estrin, S., & Mickiewicz, T. 2008. Institutions and entrepreneurship development in Russia: A comparative perspective. Journal of Business Venturing, 23(6), 656–672.
Annarelli, A., & Nonino, F. 2015. Strategic and operational management of organizational resilience: Current state of research and future directions. Omega, (62), 1–18. Retrieved from http://dx.doi.org/10.1016/j.omega.
Bernard, M.-J., & Barbosa, S. D. 2016. Resilience and entrepreneurship: A dynamic and biographical approach to the entrepreneurial act. M@ N@ Gement, 19(2), 89–123.
Bhamra, R., Dani, S., & Burnard, K. 2011. Resilience: the concept, a literature review and future directions. International Journal of Production Research, 49(18), 5375–5393.
Blatt, R. (2009). Resilience in entrepreneurial teams: Developing the capacity to pull through. Frontiers of Entrepreneurship Research, 29(11), 1–15.
Brown, C., Seville, E., & Vargo, J. 2014. Bay of Plenty Lifelines Group Resilience Benchmark Report. Retrieved February 16, 2017 from www.resorgs.org.nz
Buliga, O., & Voigt, K.-I. 2016. Why do business model innovators require organizational resilience? In From Science to Society: Innovation and Value Creation (pp. 1–12). Cambridge: R&D Management Conference 2016.
Carayannis, E. G., Grigoroudis, E., & Stamati, D. 2017. Re-visiting BMI as an Enabler of Strategic Intent and Organizational Resilience, Robustness, and Remunerativeness. Journal of the Knowledge Economy, 8(2), 407–436.
Coutu, D. L. 2002. How resilience works. Harvard Business Review, 80(5), 46–56.
De Oliveira Teixeira, E., & Werther, W. B. (2013). Resilience: Continuous renewal of competitive advantages. Business Horizons, 56(3), 333–342.
Dewald, J., & Bowen, F. 2010. Storm clouds and silver linings: Responding to disruptive innovations through cognitive resilience. Entrepreneurship Theory and Practice, 34(1), 197–218.
Fiksel, J. 2003. Designing resilient, sustainable systems. Environmental Science and Technology, 37(23), 5330–5339.
Fiksel, J. 2015. From risk to resilience. In Resilient by Design (pp. 19–34). Springer.
Gilly, J.-P., Kechidi, M., & Talbot, D. 2014. Resilience of organisations and territories: The role of pivot firms. European Management Journal, 32(4), 596–602.
Gorzeń-Mitka, I. 2016. Shaping of Organizational Resilience in an Unstable World: Possibility or Necessity? Development, 11(2), 69.
Gunderson, L. H. 2000. Ecological resilience-in theory and application. Annual Review of Ecology and Systematics, 31(1), 425–439.
Hamel, G., & Valikangas, L. 2003. The quest for resilience. Harvard Business Review, 81(9), 52–65.
Holling, C. S. (1973). Resilience and stability of ecological systems. Annual Review of  Ecology and Systematics, 4(1), 1–23. JOUR.
Holling, C. S. 2001. Understanding the complexity of economic, ecological, and social systems. Ecosystems, 4(5), 390–405.
Hollnagel, E., Woods, D. D., & Leveson, N. 2007. Resilience engineering: Concepts and precepts. Ashgate Publishing, Ltd.
Infante, D., & Smirnova, J. 2009. Rent-seeking under a weak institutional environment. Economics Letters, 104(3), 118–121.
ISO. 2017. Security and resilience — Organizational resilience — Principles and attributes (No. ISO 22316:2017(E)). Geneva.
Jang, S., Ko, E.-J., & Woo, W. 2005. Unified user-centric context: Who, where, when, what, how and why. Personalized Context Modeling and Management for UbiComp Applications, 149(26–34).
Kessler, R. (2006). Competency-based interviews. Career Press.
Korber, S., & McNaughton, R. B. 2018. Resilience and entrepreneurship: a systematic literature review. International Journal of Entrepreneurial Behavior & Research, 24(7), 1129–
Kuncic, A. 2012. Institutional quality database. Kiel Advanced Studies in International Economic Policy Research Working Papers, (457).
Lavidge, R. J., & Steiner, G. A. 1961. A model for predictive measurements of advertising effectiveness. The Journal of Marketing, 1(1), 59–62.
Lengnick-Hall, C. A., Beck, T. E., & Lengnick-Hall, M. L. 2011. Developing a capacity for organizational resilience through strategic human resource management. Human Resource Management Review, 21(3), 243–255. JOUR. https://doi.org/10.1016/j.hrmr.2010.07.001
Lew, A. A. 2017. Modeling the Resilience Adaptive Cycle. Retrieved from http://www.tourismcommunities.com/blog/modeling-the-resilience-adaptive-cycle
Linnenluecke, M. K., & McKnight, B. 2017. Community resilience to natural disasters: the role of disaster entrepreneurship. Journal of Enterprising Communities: People and Places in the Global Economy, 11(1), 166–185.
Luthans, F. 2002. The need for and meaning of positive organizational behavior. Journal of Organizational Behavior, 23(6), 695–706.
Maltseva, A. 2016. System of dynamic norms as a basis for sustainable development management of territories of innovative development. Journal of Global Entrepreneurship Research, 6(1), 1–27. JOUR.
Morais-Storz, M., & Nguyen, N. 2017. The role of unlearning in metamorphosis and strategic resilience. The Learning Organization, 24(2), 93–106.
Phillips, R., Troup, L., Fannon, D., & Eckelman, M. J. 2017. Do Resilient and Sustainable Design Strategies Conflict in Commercial Buildings? A Critical Analysis of Existing Resilient Building Frameworks and Their Sustainability Implications. Energy and Buildings, (146), 295–311.
Powell, E. E. 2011. Weathering the gale: Toward a theory of entrepreneurial resourcefulness and resilience. North Carolina State University.
Reason, J. 2016. Managing the risks of organizational accidents. BOOK, Routledge.
Stewart, J., & O’Donnell, M. 2007. Implementing change in a public agency: Leadership, learning and organisational resilience. International Journal of  Public Sector Management, 20(3), 239–251.
Sutcliffe, K. M., & Vogus., T. J. 2003. Organizing for resilience. In K. S. Cameron, J. E. Dutton, & R. E. Quinn (Eds.), Positive organizational scholarship (pp. 94–110). Berrett-Koehler Publishers.
Schwab, K. 2016. The Global Competitiveness Report 2016-2017. Geneva. Retrieved from www.weforum.org/gcr
Tierney, K. J. 2003. Conceptualizing and measuring organizational and community resilience: Lessons from the emergency response following the September 11, 2001 attack on the World Trade Center (No. 329). Disaster Research Center.
Vogus, T. J., & Sutcliffe, K. M. 2007. Organizational resilience: Towards a theory and research agenda. In 2007 IEEE International Conference on Systems, Man and Cybernetics (pp. 3418–3422). CONF, IEEE. https://doi.org/10.1109/ICSMC.2007.4414160
Vogus, T. J., & Welbourne, T. M. 2003. Structuring for high reliability: HR practices and mindful processes in reliability seeking organizations. Journal of Organizational Behavior, 24(7), 877–903. JOUR.
Weick, K. E., Sutcliffe, K. M., & Obstfeld, D. 1999. Organizing for high reliability: processes of collective mindfulness. In R. Sutton & B. M. Staw (Eds.), Research in Organizational Behavior (Vol. 21, pp. 81–124). Greenwich: JAI Press.
Williams, T., Gruber, D., Sutcliffe, K., Shepherd, D., & Zhao, E. Y. 2017. Organizational Response to Adversity: Fusing Crisis Management and Resilience Research Streams. Academy of Management Annals, 11(2), 733–769.
السون، میتو.اچ و  بی.آر هرگنهان. 1396. مقدمه‏ای بر نظریه‏های یادگیری، نشر دوران، تهران، ویرایش هشتم.
پیغامی، عادل. سعدآبادی، علی‏اصغر. عظیمی، آرین. 1395. جستارهایی در اقتصاد مقاومتی (پایش تاب آوری سازمانی). دانشگاه امام صادق (ع)، تهران.
جعفرنژاد، احمد. محسنی، مریم. 1394. “ارائه چارچوبی برای بهبود عملکرد زنجیره تأمین تاب‏آور” فصلنامه علمی ترویجی مدیریت زنجیره تامین، دوره 17، ش 48، ص 38–51.
چارمز، کتی. 1390. ساختن نظریه مبنایی راهنمای کاربردی برای تحلیل کیفی. موسسه خدمات فرهنگی رسا، تهران.
خنیفر، حسین و ناهید مسلمی. 1395. اصول و مبانی روش‏های پژوهش کیفی رویکردی نو و کاربردی. نگاه دانش، تهران.
دانائی‏فرد، حسن. الوانی، سیدمهدی. آذر، عادل. (1386). روش‏شناسی پژوهش کیفی در مدیریت: رویکردی جامع. نشر اشراقی، تهران.
ریو، جان‏مارشال. 1395. انگیزش و هیجان، ترجمه: سیدمحمدی، یحیی، نشرتهران، تهران، ویرایش ششم.
زالی، محمدرضا. رضوی، سیدمصطفی. کابلی، الهام. میرزائی، مریم. معماریانی، محمدمهدی. سررشته‏داری، لیلا. (1393). ارزیابی شاخص‏های کارآفرینی در ایران بر اساس مدل دیده بانی جهانی کارآفرینی (نتایج برنامه 2014 GEM). تهران.
شاین، ادگار. 1396. روان شناسی سازمانی. اتحاد، تهران.                                                                      
فراستخواه، مفصود. 1396. ما ایرانیان: زمینه‏کاوی تاریخی و اجتماعی خلقیات ایرانی. نشرنی، تهران، چاپ نوزدهم.
فرهنگی، علی‏اکبر. میرزائی‏اهرنجانی، حسن. مهرگان، محمدرضا. محمدی‏الیاسی، قنبر. (1384). طراحی الگوی مفهومی تعاملات سازمان-محیط براساس ظرفیت محیط با رویکرد سیستمی. فصلنامه دانش مدیریت، ش 68 ، ص: 45–72.
محمدی‏الیاسی، قنبر. 1385. بازآفرینی مفهوم ظرفیت محیط سازمان‏ها با رویکرد ترکیبی. فصلنامه مدرس علوم انسانی، ویژه‏نامه مدیریت، بهار، ص: 293–318.
محمدی‏الیاسی، قنبر. 1384. سبک کارآفرینی، ظرفیت محیط و عملکرد سازمان‏ها. فرهنگ مدیریت، سال سوم، دوره 11، ص 105–41.
محمدی‏الیاسی، قنبر، نوتاش، هادی. 1390. شناسایی ریشه‏های شکست کارآفرینان کارکشته ایرانی: نگاهی روایتی گفتمانی. توسعه کارآفرینی، ش 13، ص 31–50.
ملازاده، نصیبه. 1390. ارائه الگوی بازتوانی بنگاه‏های کارآفرینی ایرانی. پایان‏نامه کارشناسی‏ارشد، دانشکده کارآفرینی، دانشگاه تهران.
منوچهری‏راد، رضا. زندحسامی، حسام. داوری، علی. موسی‏خانی، مرتضی. (1396). یادگیری الگوی پیشگامی و سازگار پذیری تاب‏ آوری شناختی مبتنی‏ بر دانش بومی کارآفرینان ایرانی. دو فصلنامه دانش‏های بومی ایران، دوره 4، ش 8 ، ص 163–202.
یزدانی‏بیوکی، بهرام. 1394. بررسی ارتباط بین تاب‏آوری سازمانی و کارایی در صنعت بانکداری ایران. پایان‏نامه کارشناسی‏ارشد، دانشکده مدیریت، دانشگاه تربیت مدرس.
مدیریت نوآوری
دوره 9، شماره 2
شهریور 1399
صفحه 1-33

فایل ها

سابقه مقاله

  • تاریخ دریافت: 13 مهر 1399
  • تاریخ پذیرش: 13 مهر 1399

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار